Vorige week schreef ik nog over de herfst, met zijn mooie kleuren, vriendelijke zonnige buien en vallende blaadjes. Het duurde niet lang voor mijn gedachtes een andere wending namen. Het is nu oktober, in mijn ogen een prachtige maand, maar dat betekend dat ik over minder dan een half jaar alweer een jaar ouder word. Wacht eens even. Hallo, dat betekend dat ik 27 jaar oud word?!ZevenEnTwintig. Klinkt toch een stuk ouder dan de luchtige ’26 jaar oud’ die ik nu nog mag invullen bij het vakje; leeftijd.

En los daarvan, hoezo gaat de tijd zo snel? Niemand die je op je 22ste verteld dat de uren in een dag over een aantal jaar opeens een stuk korter zullen zijn. Dat de wijzers van de klok veel sneller gaan stikken. Dat het jaar blijkbaar ook stiekem een paar keer een dag overslaat zonder dat jij hier erg in hebt en dat iedereen om je heen ook veel sneller wéér jarig zal zijn dan voorheen. Want echt, kan iemand mij uitleggen waarom de tijd opeens voorbij vliegt?

Het is alsof het leven denkt; Huis? Check!, Diploma? Check!, Fulltime baan? Check, again!“Nou versnel het tempo maar hoor!” En als er dan ook steeds vaker aan je wordt gevraagd of je niet al aan kinderen wil gaan beginnen, nee de vraag vind ik niet erg, maar de “want de tijd begint langzaam te dringen” opmerkingen zorgen ervoor dat ik toch wat serieuzer ga kijken naar mijn eigen ‘levensplanning’. Misschien is het toch maar tijd om die wereldreis in te gaan plannen. Ik bedoel, blijkbaar dringt de tijd.

Chronisch moe, lijkt ook wel iets te zijn van deze tijd. Iedereen om mij heen is druk, druk, druk en ik doe daar natuurlijk vrolijk aan mee. Druk hiermee, druk daarmee. Maar zijn we dan echt druk of maken we ons druk? Of gaat de tijd te snel, komen we daardoor tijd tekort en wordt het automatisch drukker? Zie je, dat bedoel ik nou. Maar net zoals iedereen druk, druk, druk is, is iedereen tegelijkertijd ook best wel moe, moe, moe. Chronisch probleempje dus, want tijd voor een winterslaap hebben we niet.

Tuurlijk is het allerbelangrijkste dat ik 26 én een half ben, helemaal gelukkig en vooral gezond ben. Maar toch zou ik het waarderen als er iemand een knop kan ontwikkelen waarmee ik het leven, heel af en toe, eventjes stil kan zetten. Al is het alleen maar om een lekker dutje in te lassen. (Ach, hoor mij nou, dat wordt nog wat als ik straks echt aan kinderen begin..) Voelt iemand zich geroepen?


Volgen jullie Healthy Wanderlust al op Facebook? 
Gebruik #healthywanderlust als je één van mijn gerechten maakt,super leuk om te zien!

Liefs, Merel

Pin It on Pinterest

Share This