Op 19 juni 2014(Aaaah wat gaat de tijd snel!) stapte ik vergezeld door mijn grote blauwe backpack in het vliegtuig richting Mexico City. Maandenlang keihard gewerkt en gespaard, weken van voorbereiding en aftellen en toen was het opeens zover, mijn reis van 3 maanden kon beginnen en wat had ik er veel zin in. Met vlinders in mijn buik nam ik afscheid van mijn lieve vriendinnen en familie die mij op Schiphol stonden uit te zwaaien. Daar ging ik dan, de wereld in en op naar nieuwe avonturen.

Wanderlust, één van mijn favoriete woorden. Reizen is prachtig en iets wat ik hoop nog heel vaak te mogen doen in mijn leven. De vrijheid, al het nieuwe en alles wat zo anders is dan hier, het ontdekken van de wereld, de verschillende culturen en de prachtige natuur die met elke paar uur reizen veranderd.

Terwijl ik met mijn backpack naast mij en mijn reisgenoten om mij heen in de bus zit opweg naar een nieuwe stad om te ontdekken schrijf ik dit verhaal in mijn reisdagboek. We hebben het indrukwekkende Mexico en prachtige Belize achter ons gelaten en op dat moment besef ik mij maar weer al te goed hoe gelukkig ik word van reizen.

Kosten wat kost Nederland zien spelen, gezellig met wat Mexicanen in een hutje naar het WK kijken. Dat er af en toe wat geprutst moet worden aan de antennen van de tv om een beter beeld te drukken drukt de pret niet. Sterker nog, hoe geweldig speciaal is dit?!


Het is grappig wat 4 weken backpacken met je doet..

“3 x per week dezelfde outfit aan wordt heel normaal gevonden. Bij de vraag of “dit shirtje wel kan want hij is zo gekreukeld” word je bijna vreemd aangekeken, tuurlijk kan dat. Hoe je de eerste 2 weken nog al je spullen netjes een plekje gaf in je rugzak, al je kleren zorgvuldig oprolde en in de goede zak deed voldoet proppen tot ie vol zit nu ook prima! Na 4 weken is het eindelijk tot je doorgedrongen dat je met een backpack op je rug 3 x zo veel ruimte inneemt en beuk je een stuk minder mensen omver dan de eerste weken.. (Nogmaals mijn welgemeende excuses voor alle slachtoffers!) Uren lang in een vol gestouwde chickenbus zitten met een kind van iemand anders op je schoot, want 3 kinderen op zijn eigen schoot werd een beetje lastig, begin je bijna normaal te vinden. Best gezellig. Waar je eerst nog tevergeefs met man en alle macht het gevecht met de stijltang en je door de constante hitte ontplofte afro aanging, doen we nu niet meer moeilijk. Die knot op je hoofd will do just fine. Na 4 weken zou je denken dat je een beetje went aan de hitte, helaas. Gemiddeld hoor je zo’n 300 x per dag “Oh god it’s so hot!!”. Praten over elkaars stoelgang is ondertussen de normaalste gang van zaken. Over elke verandering hierin houdt iedereen elkaar trouw op de hoogte. Bij elke straathond die je tegenkomt overtuig je jezelf ervan dat deze echt de liefste tot nu toe is en die best mee op reis kan.. (Okay maybe thats just me..) Het hebben van airco op de kamer alleen al is bijna een feestje waard en bij elk bordje “free wifi” doe je nog net geen vreugde dansje. Want lets be honoust, hoe iedereen de eerste 2 weken stug volhoudt hoe heerlijk het is om even niet bereikbaar te zijn, wifi is een prachtig iets! De welbekende ‘wifi party’s’ ontstaan dus ook al snel. Waarbij praten met elkaar echt not done is.

Maar wat je, je na 4 weken backpacken vooral weer beseft is hoe geweldig reizen is. Hoe rijk je, je kan voelen met zo weinig. Hoeveel je kan leren van alle mensen die je tijdens je reis ontmoet. Hoe bijzonder het is om deze delen van de wereld te zien die zo anders zijn dan ’thuis’. En hoe mooi het is om een ’thuis’ te hebben. Oke genoeg sentimenteel gedoe.. LOVE MY LIFE!”


– Learn to travel, travel to learn –
Wat zijn jouw mooiste reisherinneringen?

Volgen jullie Healthy Wanderlust al op Facebook? 
Gebruik #healthywanderlust als je één van mijn gerechten maakt, super leuk om te zien!

Liefs, Merel

Pin It on Pinterest

Share This